فطرت ، دین ، زندگی ....
واژه هایی با مفهوم هایی مشترک ...
جالب است انسان با تفکر به فطرت خویش خودش را می شناسد و با دین به فطرت خود شکل میدهد و اینجاست که زندگی مفهوم خودش را پیدا میکند و انسان به جایگاه اصلی خود در این هستی میرسد ..
شاید مهم ترین مساله ای که برای انسان حل میشود این است که از خود چه میخواهد ؟ و میخواهد به چه چیزی برسد ؟
سوالهایی به ظاهر ساده که اگر انسان به معنای واقعی پاسخی برای آنها بیابد میتواند استعدادهای خود را بروز دهد و اینجاست که خود انسان و وجودش معجزه ای در این عالم خواهد شد .
آری بزرگترین معجزه ی این عالم خود انسان است.
انسانی که قرار است کاری را صورت دهد و جایگاهی را به عنوان انسان در این عالم متصور باشد ، تا وجودش برای این عالم منفعتی ببخشد ...
انسانها در هر کجای این گیتی باشند یک مقصد مشترک دارند و آنهم رسیدن به حقیقت این عالم است و نقطه ی شروع این مقصد از فطرت خود انسان است فطرتی که اگر حقیقتا برای انسان ظهور و بروز پیدا کند فراورده ای نخواهد داشت جز شناخت حقایق ها ، چرایی ها ، چگونگی ها ، انگیزش ها و هزاران مسائل دیگر ....
آری انسان معجزه ای برای این عالم است .....
ادامه دارد ....
سید مهدی
